Eerste voorbereidingsdag
Door: H. Engelsma, predikant in Hellendoorn
13 November 2017 | Nederland, Amsterdam
Het swingt in de Gerard Dou synagoge
(Israël reis ‘Onopgeefbaar verbonden’; eerste bijeenkomst op 13 november 2017)
Twee mannen, één met zwarte hoed, de ander een alpinopet, verlaten de Amsterdamse tram, lijn 4, halte Stadhouderskade. De persoon met de zwarte hoed vraagt de ander: ‘Ben jij ook een dominee die naar de synagoge gaat?’ De ander antwoordt bevestigend. Enigszins onzeker zoeken beide dominees hun weg, over de Albert Cuypmarkt, naar de synagoge in de Gerard Doustraat, waar zij worden verwelkomd door rabbijn Shmuel Katz. Langzamerhand vult zich de kleine gemeenschapsruimte van de sjoel met dominees en met de docenten/reisleiders, Dineke Houtman en Michael Mulder. Rabbijn Katz houdt een lezing over het thema: ‘Wat bindt ons, wat scheidt ons?’ Hij doet dit aan de hand van Schriftcitaten en bijbehorende uitleg van de hand van zijn geestelijke leidslieden uit de Joodse traditie. Volgens deze rabbijnen kwam het verbond van Abraham met Abimelech, de vertegenwoordiger van de volken (Genesis 21,27), te vroeg. Geheel anders was het met het verbond dat koning Salomo sloot met koning Chiram van Tyrus: I Koningen 5,26. Dit laatste verbond was gebaseerd op gelijkheid, wederzijds respect en vertrouwen en diende een praktisch doel, de bouw van de tempel. Als Israël en kerk zijn wij in dialoog op de laatste manier, met als doel de wereld te laten zien dat men met geloof wel vaart.
De kennismaking van de dominees, de docenten/reisleiders en de joodse gastheren onderling, heeft intussen alle kenmerken van een jodenkerk. Deze locatie nodigt daartoe blijkbaar uit. Al kennis makende luisteren we naar de geschiedenis van de dialoog tussen Israël en de kerk in Nederland en komt het reisprogramma aan de orde. We proberen afspraken te maken, maar moeten de grote hoeveelheid informatie eerst wat laten bezinken. De afspraken maken we verder wel per mail en via blackboard en zetten op 8 januari de puntjes op de i.
De heer Meijer, gastheer namens de synagoge, vertelt ons dat het tegenwoordig ‘swingt’ in de Gerard Dou synagoge. Dan gaan we met Gert van Klinken op stap, via het voormalige woonhuis van Abel Herzberg, naar de Den Texstraat, die voor de oorlog voor het grootste deel werd bewoond door Joodse mensen die hoger op wilden komen. Eén van hen was de ‘waarheidzoekster’ Henriette Boas. Wij worden geïnformeerd over Joodse privaatleraren, over de zoon van de gereformeerde dominee Knoppen die niet zo goed kon leren en bijles kreeg van Jaap Meijer, de vader van Ischa. Ook wordt, en passant, onze aandacht nog gevraagd voor het geboortehuis van de latere hervormde hoogleraar Bert ter Schegget en het geboortehuis van Jan den Hartog van ‘Hollands Glorie’.
Wij nemen weer de tram, lijn 4, halte Stadhouderskade, en ieder gaat zijns weegs. Drie van ons, ook de beide mannen met de hoed en de alpino, reizen samen op tot Zwolle en groeten elkaar met een stevige handdruk en: ‘Tot volgend jaar, in Jeruzalem’.
(Israël reis ‘Onopgeefbaar verbonden’; eerste bijeenkomst op 13 november 2017)
Twee mannen, één met zwarte hoed, de ander een alpinopet, verlaten de Amsterdamse tram, lijn 4, halte Stadhouderskade. De persoon met de zwarte hoed vraagt de ander: ‘Ben jij ook een dominee die naar de synagoge gaat?’ De ander antwoordt bevestigend. Enigszins onzeker zoeken beide dominees hun weg, over de Albert Cuypmarkt, naar de synagoge in de Gerard Doustraat, waar zij worden verwelkomd door rabbijn Shmuel Katz. Langzamerhand vult zich de kleine gemeenschapsruimte van de sjoel met dominees en met de docenten/reisleiders, Dineke Houtman en Michael Mulder. Rabbijn Katz houdt een lezing over het thema: ‘Wat bindt ons, wat scheidt ons?’ Hij doet dit aan de hand van Schriftcitaten en bijbehorende uitleg van de hand van zijn geestelijke leidslieden uit de Joodse traditie. Volgens deze rabbijnen kwam het verbond van Abraham met Abimelech, de vertegenwoordiger van de volken (Genesis 21,27), te vroeg. Geheel anders was het met het verbond dat koning Salomo sloot met koning Chiram van Tyrus: I Koningen 5,26. Dit laatste verbond was gebaseerd op gelijkheid, wederzijds respect en vertrouwen en diende een praktisch doel, de bouw van de tempel. Als Israël en kerk zijn wij in dialoog op de laatste manier, met als doel de wereld te laten zien dat men met geloof wel vaart.
De kennismaking van de dominees, de docenten/reisleiders en de joodse gastheren onderling, heeft intussen alle kenmerken van een jodenkerk. Deze locatie nodigt daartoe blijkbaar uit. Al kennis makende luisteren we naar de geschiedenis van de dialoog tussen Israël en de kerk in Nederland en komt het reisprogramma aan de orde. We proberen afspraken te maken, maar moeten de grote hoeveelheid informatie eerst wat laten bezinken. De afspraken maken we verder wel per mail en via blackboard en zetten op 8 januari de puntjes op de i.
De heer Meijer, gastheer namens de synagoge, vertelt ons dat het tegenwoordig ‘swingt’ in de Gerard Dou synagoge. Dan gaan we met Gert van Klinken op stap, via het voormalige woonhuis van Abel Herzberg, naar de Den Texstraat, die voor de oorlog voor het grootste deel werd bewoond door Joodse mensen die hoger op wilden komen. Eén van hen was de ‘waarheidzoekster’ Henriette Boas. Wij worden geïnformeerd over Joodse privaatleraren, over de zoon van de gereformeerde dominee Knoppen die niet zo goed kon leren en bijles kreeg van Jaap Meijer, de vader van Ischa. Ook wordt, en passant, onze aandacht nog gevraagd voor het geboortehuis van de latere hervormde hoogleraar Bert ter Schegget en het geboortehuis van Jan den Hartog van ‘Hollands Glorie’.
Wij nemen weer de tram, lijn 4, halte Stadhouderskade, en ieder gaat zijns weegs. Drie van ons, ook de beide mannen met de hoed en de alpino, reizen samen op tot Zwolle en groeten elkaar met een stevige handdruk en: ‘Tot volgend jaar, in Jeruzalem’.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
